سابقه قانون اساسی
در زمستان ۱۳۵۷ و قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، ایدهٔ تدوین قانون اساسی توسط امام خمینی(ره)و یارانش در پاریس مطرح شد.
در همان‌جا پیش‌نویس اولیه قانون اساسی تهیه شد. بعدها پس از پیروزی انقلاب، این پیش‌نویس توسط افراد و گروه‌های مختلف مورد نقد و بررسی قرار گرفت. در ۱۵ بهمن ۵۷، امام خمینی(ره) از جمله وظایف دولت موقت مهدی بازرگان را تشکیل مجلس مؤسسان منتخب مردم برای نگارش قانون اساسی اعلام کرد.
پس از شروع کار دولت بازرگان، شورای عالی طرح‌های انقلاب با تصویب هیئت دولت در ۸ فروردین ۵۸ تأسیس و از وظایف این شورا، تهیه طرح قانون اساسی بر مبنای ضوابط اسلامی و اصول آزادی عنوان شد. در ۱۲ مرداد ۱۳۵۸ انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی برگزار و اعضای منتخب از ۲۸ مرداد شروع به تدوین قانون اساسی کردند. در ۲۴ آبان ۵۸ کار تدوین به پایان رسید و دو روز بعد (۲۶ آبان ۵۸)در روزنامه کیهان به چاپ رسید. همه‌پرسی قانون اساسی در ۱۱ و ۱۲ آذر برگزار شد و با رأی قریب به اتفاق (۹۸/۲درصد) ملت به تصویب نهایی رسید. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ توسط مجلس خبرگان قانون اساسی در ۱۷۷ اصل تصویب شده همان سال به همه‌پرسی گذاشته شد و نتیجه آن با رأی مثبت اعلام شد. در سال ۱۳۶۸ پس از حکم امام خمینی (ره) به امام خامنه‌ای (ره) رئیس‌جمهور وقت، اصلاحاتی در این قانون صورت پذیرفت و سمت نخست‌وزیری در سمت ریاست جمهور ادغام شد و سمت جدید پدیدآمده را ریاست جمهور نامیدند. این اصلاحات سه ماه پس از درگذشت امام خمینی (ره) در همه‌پرسی‌ای به تصویب رسید.دوازدهم آذرماه که در تقویم رسمی کشور به عنوان روز قانون اساسی نامگذاری شده است، نشان دهنده نقش بی‌بدیل قانون در جهت‌دهی به روابط میان مردم و حاکمیت در نظام اسلامی و نشانه‌ای بارز از مردم سالاری دینی است.
این روز بزرگ را به محضر رهبر معظم انقلاب اسلامی امام خامنه ای (مدظله‌العالی) و امت حزب‌الله تبریک و تهنیت عرض می‌نماییم.
قانون اساسی به عنوان نماد هویت دینی و انقلابی مردم ایران، و ثمره خون هزاران شهید ، هم مشتمل بر اصول و چارچوب فکری انقلاب اسلامی و هم تعیین کننده مطالبات مردمی است.
افزودن دیدگاه جدید